Mijn eerste kroegentocht...

Deze titel had ik dertig jaar eerder moeten gebruiken, maar ja, ik ben nu eenmaal een laatbloeier. Vooral wat het gebruik aan alcohol betreft. Vandaar dat de kroegentocht me nooit interesseerde. Ik ben het type niet dat naar zat gezwans en gezever kan staan luisteren. Een nuchter mens, in de letterlijke zin van het woord, vindt geen voldoening in de plotse gedragsverandering van zijn kennissen. Een rustige vriendin die plots compleet uit de bol gaat bij het horen van een reggaetune kan behoorlijk choquerend zijn. Enfin, vrijdag was het dus mijn kroegendoop en ik moet zeggen, ik ben gebeten. Dit is een heel andere beleving dan ik me had voorgesteld. De sfeer zat dan ook grandioos goed. De wind was even gaan liggen en het leek wel alsof half Sint-Niklaas nood had aan verstrooiing. Ik voelde zelfs de eerste lentekriebels en het 'nostalgisch' verlangen naar de zomer van 2018. Bijna elke avond waren we op stap. Pleinconcerten, Parkfeesten en natuurlijk crème glace van Francois of Foubert. Nog iets te vroeg, ik geef het toe, maar niet voor witte sneakers. Want je doet wel wat kilometertjes tijdens zo een kroegentocht door de stad. Van The Hadacol Tremblers naar After Hours Club, zo naar de Black Jaguar club. De twee laatste zijn stevige rockbands met hier en daar bekend volk. Thomas Maes, drummer van de band is al jaren het gezicht van het secretariaat van de Stedelijke Kunstacademie in Sint-Niklaas. Hoe verrassend was dit om hem zo bezig te zien. Vol overgave. Ik heb vijf minuten geprobeerd om een deftige foto van hem te maken , maar telkens gooide de cimbaal van zijn drumstel roet in het eten. Sorry, Thomas. Op de Studioscoop kan je wel prachtige foto's vinden van jullie band. We hebben onze tocht afgerond in het gezelschap van The Smarties. Daar zijn bewijzen van. Waar zou Lies Scheerlinck anders vertoeven dan in de buurt van haar broertje.