't Kriebelt

Een dagje later en het kriebelt alweer. Een goed teken is dat. Ik haalde gisteren mijn nieuwe onderwerp al even aan. Ons bezoek aan de zoo van Antwerpen. Het is sinds mijn kindertijd geleden dat ik daar geweest ben. Tenminste dat denk ik toch. Zo nu en dan ontstaat er al eens een gaatje. De reden van ons bezoekje was eenvoudig en bestond uit twee wensen. Tommy wou een foto nemen van een gorilla en van een leeuw. OK, dacht ik. Hoe moeilijk kan dat zijn. Nu denk ik daar volledig anders over. We leken wel paparazzi. De apen zaten in een grote glazen kooi en vermits het zonnetje die dag overenthousiast bleek, was er veel te veel weerspiegeling in de ramen. En dat niet alleen. Die apen zitten niet stil. De gorilla was zelfs wat ziekjes dus geef ik nu even de raad aan gevoelige maagjes: STOP MET LEZEN. Gorilla kotste zijn groentjes uit en at ze opnieuw op. Daarna vond hij zijn neusingrediënten bijzonder lekker en vond hij het zeer plezant om zijn kont vol stront aan het publiek te laten zien. Een mottige aap dus. Maar we hebben een prachtige foto. Zie DeStudioscoop

De leeuw werd niet echt een succes. Wel volgens mij, maar niet volgens Tommy. Zijn lat ligt hoger. Hij koos voor de agressie. Een tiental Pirahna's met bolle ogen poseerden in 'Nemo's thrillerversion'. Het was een fantastische dag. Niet alleen door het mooie weer en de dieren, maar door een bepaald beeld dat plots mijn aandacht trok. Vier op een rij. Bestaande uit een meisje van Oosterse origine, een Moslima, een praktiserende Joodse man en eentje van ons.(wat dat ook mag zijn) Dus wat hebben we geleerd? Wat maakte deze dag zo fantastisch? Ongeacht onze roots en onze geloofsovertuiging, zijn we allemaal gek op beestjes. Prachtig toch?