Temse in de wolken

Het was een grijze zondag. Niet zo ideaal om foto's te nemen. Alhoewel, grey is beautiful. Dat vind ik toch. Er op uittrekken met de camera is een bezigheid waar ik me de laatste tijd enorm voor interesseer. Hoe zou dat komen? Ik hoor het jullie denken. Maar de interesse was er al voor ik Tommy leerde kennen. Ik had alleen te weinig tijd. De belangstelling ontstond ongeveer gelijktijdig met mijn opleiding edelsmeedkunst. Juwelen fotograferen is geen sinecure. Behalve als je de camera instelt op automatisch natuurlijk. Dan maak je al snel een kunstwerkje. In die tijd had je dan ook al die andere grote passie van mij. Die heerlijke bezigheid die ik moet doen om volmaakt gelukkig te zijn. Jullie weten wel waarover ik het heb. (Mijn vierde boek is volop in constructie, laat ik jullie dat terloops al even verklappen) En als derde uitvlucht. Een mens moet ook nog een beetje centen verdienen. Misschien is het ook maar goed dat ik me toen de kostbare tijd heb bespaard. Ik leer het nu van de beste en spelenderwijs. Want ik ben allesbehalve technisch. Creativiteit is niet de enige vereiste. Het zien en opnemen van indrukken en details al evenmin. Ik moet eerst het diafragma, de sluitertijd en de lichtgevoeligheid instellen en als ik dat eindelijk juist heb, heeft mijn ideale plaatje zich meestal allang verplaatst. Dat was vorige week in de zoo zo. (dat is een moeilijke zoo zo) In Temse liepen de onderwerpen niet weg. Een grijze gemeente. Nog grijzer bij grijs weer, maar behoorlijk fotogeniek. Een uitdaging toch wel. Zelfs voor de professional. Ik keek vooral naar de verscheidenheid in architectuur op 'De Zaat' en daarbuiten, en naar de brug, natuurlijk naar de brug, en ook onder de brug. Daar nam ik deze foto. Want hij liet me denken aan een toch wel ingrijpende gebeurtenis uit mijn leven. De overstroming van september 1998. Ik woonde toen in de Philemon Haumanstraat en zat er midden in.